«Στις αληθινές Δημοκρατίες, ο λόγος δεν δένεται με νόμους που ποινικοποιούν την ελευθερία της σκέψης, της γνώμης και της κριτικής. Το νομοσχέδιο μόνο με τον αλήστου μνήμης γαλλικό νόμο Γκαιϋσσώ – Φαμπιούς της 13-7-1990, μπορεί να συγκριθεί: ένα ολοκληρωτικού πνεύματος νομοθέτημα. Αποτελεί για την κυβέρνηση βαρύτατο νομικό και πολιτικό σφάλμα η υιοθέτηση της ποινικής καταστολής ως μέσου για τον περιορισμό των ανεπιθύμητων ή ενοχλητικών για κάποιους χρήσεων του λόγου, στην Πολιτική, στην Κοινωνία, στον Τύπο, στην Ιστορία, στην Τέχνη. Οι Υπουργοί πρέπει να έχουν συναίσθηση ότι είναι υπάλληλοι της Ιστορίας. Δεν έχουν το δικαίωμα να ενδίδουν σε παράλογες απαιτήσεις “ομάδων επιρροής” ή να υπηρετούν μη ξεπερασμένη (αν μη και ύποπτη) Πολιτική Ορθότητα. Πρωτίστως, όμως, οφείλουν να τηρούν ευλαβικά το Σύνταγμα της Χώρας που παραβιάζεται πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως. Υπό το κράτος, άλλωστε, της ισχύος του ν. 927/79 για τις φυλετικές διακρίσεις στον Τύπο κλπ. η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έχει κρίνει την αντισυνταγματικότητα ομοίων διατάξεων (Ολ. Α. Π. 3/2010). Αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί γιατί προσβάλλει και την ιστορία του Ελληνικού Πολιτισμού, που ανέδειξε την ανεκτικότητα απέναντι στον Άλλο ως θεμελιώδη δημοκρατική αξία, χωρίς να χρειαστεί ποτέ να την επιβάλει με μέσα νομοθετικού εξαναγκασμού».
Ανακοίνωση Νέας Δημοκρατίας 10/3/2011 (Κ. Τζαβάρας)
«Δεν υπάρχει ανάγκη νέου αντιρατσιστικού νομοσχεδίου. Πιστεύω ότι το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο καλύπτει τις ανάγκες που η απόφαση πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχει θέσει για την καταπολέμηση των φυλετικών διακρίσεων» τόνισε προσθέτοντας ότι χρειάζονται «μερικές παρεμβάσεις» και συμπληρώσει δεν δικαιολογούν το θόρυβο που υπάρχει»
Χ. Αθανασίου, 27/5/13